إن الانسان لفی خسر ...
اگر تصمیمات بزرگ را مردان کوچک و مردان بزرگ را تصمیمات کوچک بگیرن ! آنوخت ست که باید فاتحه نثار آن کیس اِستادی :دی مذکور کرد ...
زین حال در وبلاگ نویسی نیز همین قائده حکم فرما ست ! چجورش را حوصله ندارم توضیح دهم و البته نحوه نوشتن ش را هم نمیدانم حقیقتا
در این روزها به نتایج جالبی میرسم گاها ؛ و خب جوابهای ش گاها جواب جواب های قبلی ست ..
اینکه مسئولیت ی را بپذیری و بعد فکر کنی که برای آن ساخته نشدی دو جنبه دارد! یک آن است که هنوز خودت را نشناخته ای (هرچن که به ظاهر ساده بـ نظر میرسد) و دوم آن که باقی مسئولان را موجودات دست نیافتنی ئی برای خود متصور شده ای
این دوستانی که دم از جنگ میزنن ، از تیرهای نخورده چرا لنگ میزنند ...
گویا عده ای "کانا" :دی به این فکر میکنند که اول دی به کجا پناه ببرند ؟ ! خدا همه را هدایت کند.
آینده ی نزدیک را دهه شصتی ها خواهند ساخت ؛ وقت ت را هدر نده! در این وبلاگ و آن شبکه ؛ سالی از عمرمان را گذراندیم ، حقیقتا داخل ش هیچ یافت نمیشود به معنای کامل کلمه هیچ ...
باید رفت رفیق، نخطه
راه تو را می خواند ؛ ...
پ.ن : نظر را بستیم ، صرفاً به یاد فیدهای قدیم
