مـَن یـَـشـاء ...

به یاد دارم پسری را که هنگام تولد ، نفس نداشت ، دکتر ها جواب ش کرده بودن ، امیدی نبود ، هیچ امیدی 

 مادر به ارباب متوسل شد ... همگی منتظر بودند تا پسر را از بخش خارج کنند ، امــــــــا ...  حسین  کار خودش را کرده بود ، بچه "هق" کوچکی کرد ، ...

مادر نام نوزاد را "حسین" گذارد ...

ولی آخر چرا ؟

شاید روزی بفهمد ، خودش میگوید لیاقت بهشت را نداشته ، گفته ند برگردد ... ، می ترسد ، می ترسد از اینکه فردا روزی شرمنده زندگی دوباره اش باشد ، پیش ارباب سر بر نیاورد .. 

خاک کربلا در خود بغض ی دارد ، به وسعت تاریخ ، وکربلاییان را تو به مثابه فرشتگانی مپندار که دیگر خلق نمیشوند! هر کس را عاشورایی ست و قربانگاهی ؛ نبرد حق بر باطل ، نبردی ست پایان ناشدنی ، دل خوش مدار به عبور از بحران ! بحران برای ما روزی ست که پیغام تبریک برای باراک بنویسند ... 

این شبها برای هم دعا بفرمایید، برای مردم غزه ؛  دعا مالیات ندارد .

پ.ن:  تشابه اسمی "پسر" با نویسنده گمراهتان نکند.

---